ວັນລະນຶກແຫ່ງຊາດ-ຄວາມເຈັບປວດທາງປະຫວັດສາດໄດ້ກ້າວໄປສູ່ຄວາມສຳເລັດ
ໃນຊຸມປີທີ່ໜາວເຢັນ, ໃນວັນແຫ່ງການເສຍສະຫຼະຊີວິດເພື່ອຊາດ, ໃນນາມຂອງປະເທດ, ລະນຶກເຖິງຜູ້ເສຍຊີວິດ ແລະ ຫວນຄືນຄວາມຊົງຈຳຂອງດວງວິນຍານວິລະຊົນ.ເມືອງເກົ່ານານກິ່ງ, ຂ້າມຜ່ານເຂດປະຫວັດສາດ, ໄດ້ປະສົບກັບພິທີການທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາໃນປະຫວັດສາດ.ຕອນເຊົ້າວັນທີ 13, ການນຳພັກ ແລະ ລັດໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມພິທີລະນຶກແຫ່ງຊາດທີ່ຈັດຂຶ້ນຢູ່ຫໍລະນຶກຜູ້ປະສົບເຄາະຮ້າຍຈາກການສັງຫານໝູ່ຢູ່ນານກິ່ງຈາກການຮຸກຮານຂອງຍີ່ປຸ່ນ.
ນີ້ບໍ່ແມ່ນການເຊື່ອມໂຍງຈິດໃຈຂອງຊາດ, ຫຼືການຈົ່ມເຖິງຄວາມໂສກເສົ້າທາງປະຫວັດສາດ, ແຕ່ແມ່ນນ້ຳໜັກຂອງກົດໝາຍ, ກຽດສັກສີຂອງການເສຍສະຫຼະຊີວິດເພື່ອຊາດ ແລະ ການນຳສະເໜີບັນດາບັນຫາສຳຄັນຂອງປະເທດ.
ຖ້າຄວາມຊົງຈຳແມ່ນຍ້ອນຄວາມຊົງຈຳທີ່ບໍ່ສາມາດລືມໄດ້, ການເສຍສະລະຂອງສາທາລະນະຊົນແມ່ນມາຈາກຄວາມເຈັບປວດທີ່ບໍ່ສາມາດລຶບລ້າງໄດ້.ປະຫວັດສາດກັບໄປເຖິງວັນທີ 13 ທັນວາ 77 ປີກ່ອນ.ແຕ່ວັນທີ 13 ທັນວາ 1937 ຫາເດືອນມັງກອນ ປີ 1938, ທະຫານຍີ່ປຸ່ນໄດ້ບຸກເຂົ້າໄປໃນນະຄອນໜານຢາງ ແລະທຳການສັງຫານໝູ່ເພື່ອນຮ່ວມຊາດທີ່ບໍ່ມີອາວຸດຂອງຂ້ອຍເປັນເວລາຫົກອາທິດ.ຄວາມໂຫດຮ້າຍຂອງຄວາມໂຫດຮ້າຍແລະຄວາມໂສກເສົ້າຂອງໄພພິບັດ, ຄືກັນກັບຢູ່ໃນສານທະຫານສາກົນຕາເວັນອອກໄກ, ເມື່ອຜູ້ພິພາກສາໄດ້ຂໍໃຫ້ສາດສະດາຈານປະຫວັດສາດອາເມລິກາ Bedes ຄາດຄະເນຈໍານວນການສັງຫານຫມູ່, ລາວເວົ້າດ້ວຍຄວາມຕົກໃຈວ່າ: "ການສັງຫານຫມູ່ Nanjing ກ່ຽວຂ້ອງກັບການສັງຫານຫມູ່ດັ່ງກ່າວ. ກວ້າງ.ບໍ່ມີໃຜສາມາດອະທິບາຍມັນໄດ້ຢ່າງສົມບູນ.”
ການສັງຫານໝູ່ນານກິ່ງບໍ່ແມ່ນໄພພິບັດສຳລັບເມືອງໃດໜຶ່ງ, ແຕ່ແມ່ນໄພພິບັດຂອງປະເທດຊາດ.ມັນເປັນຄວາມເຈັບປວດທີ່ບໍ່ສາມາດລືມໄດ້ໃນຄວາມເລິກເຊິ່ງຂອງປະຫວັດສາດຂອງຊາດຈີນ.ບໍ່ມີສາກປະຫວັດສາດທີ່ສາມາດຖືກລະເລີຍ, ແລະບໍ່ມີ rhetoric ທາງເລືອກທີ່ສາມາດ swayed.ຈາກຈຸດນີ້, ການຫັນຄວາມໂສກເສົ້າຂອງຄອບຄົວ ແລະ ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງເມືອງ ໃຫ້ເປັນຄວາມໂສກເສົ້າຂອງຊາດ ແມ່ນຄວາມຊົງຈຳອັນເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບໄພພິບັດອັນເລິກເຊິ່ງ, ເດັດດ່ຽວປົກປັກຮັກສາກຽດສັກສີຂອງຊາດ, ເປັນການສະແດງອອກເຖິງສັນຕິພາບຂອງມະນຸດ.ທ່າທາງເລົ່າເລື່ອງຂອງຊາດດັ່ງກ່າວບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນການສືບທອດ ແລະ ຕັດສິນປະຫວັດສາດເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນການສະແດງອອກ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຄວາມເປັນຈິງ.
ແນ່ນອນ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ປະເທດທີ່ໃຊ້ຈຸດເຈັບປວດທາງປະຫວັດສາດຂອງຊາດເພື່ອຖ່າຍທອດຄວາມຕື່ນຕົວຂອງຄວາມຊົງຈໍາແຫ່ງຊາດແລະສະແດງທ່າທາງໄປສູ່ຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍຂອງສາກົນ.ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການລະນຶກເຖິງສໍາລັບການເລີ່ມຕົ້ນທີ່ດີກວ່າ, ການເສຍສະລະສາທາລະນະແມ່ນສໍາລັບການສືບຕໍ່ເດີນຫນ້າໃນຄວາມເຈັບປວດຂອງປະຫວັດສາດ.ຜູ້ໃດລືມປະຫວັດສາດຈະເຈັບປ່ວຍໃນຈິດວິນຍານ.ສໍາລັບຄົນທີ່ຈິດວິນຍານເຈັບປ່ວຍຍ້ອນການລືມປະຫວັດສາດ, ມັນເປັນການຍາກທີ່ຈະຄົ້ນຫາເສັ້ນທາງການເຕີບໂຕຂອງເສັ້ນວິວັດທະນາການຂອງປະຫວັດສາດ.ນີ້ກໍ່ເປັນຄວາມຈິງສໍາລັບປະເທດໃດຫນຶ່ງ.ການແບກຫາບຄວາມເຈັບປວດໃນຄວາມຊົງຈໍາທາງປະຫວັດສາດບໍ່ແມ່ນເພື່ອກະຕຸ້ນແລະປູກຝັງຄວາມກຽດຊັງ, ແຕ່ເພື່ອກ້າວໄປຂ້າງຫນ້າຢ່າງຫນັກແຫນ້ນໃນຄວາມປະຫລາດໃຈຂອງປະຫວັດສາດ, ໄປສູ່ເປົ້າຫມາຍໃນທາງບວກ.
ຄວາມເຈັບປວດຂອງປະຫວັດສາດແມ່ນສີມັງແລະຈິງ, ພຽງແຕ່ຍ້ອນວ່າປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ຮັບຜິດຊອບມັນເປັນຈິງແລະບຸກຄົນທີ່ແທ້ຈິງ.ໃນເລື່ອງນີ້, ເລື່ອງທີ່ກ້າວໄປໜ້າໃນຄວາມເຈັບປວດຂອງປະຫວັດສາດແມ່ນທຸກຄົນຂອງປະເທດ.ແລະ ນີ້ກໍ່ແມ່ນການສະແດງອາລົມຈິດທີ່ວັນລະນຶກວັນແຫ່ງຊາດຈະຫຼົ້ມ.ການເສຍສະຫຼະເຄື່ອງດື່ມໃນຮູບແບບວັນລະນຶກວັນແຫ່ງຊາດສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ປະເທດທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນໄດ້ມີລັກສະນະບຸກຄະລາກອນ, ນ້ຳໃຈ, ຄວາມເຊື່ອຖືແລະອາລົມຈິດຂອງປະເທດພວມປະສົມກັບອາລົມຈິດມະນຸດທຳມະດາ.ສິ່ງດັ່ງກ່າວຍັງເຕືອນໃຫ້ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນສາມາດຂ້າມຜ່ານບຸກຄົນ, ຄອບຄົວ ແລະ ວົງການນ້ອຍໆ ເຊັ່ນດຽວກັບອາລົມຈິດ, ວົງການສັງຄົມ, ຊົນນະບົດ.ພວກເຮົາທັງຫມົດ, ພວກເຮົາມີຄວາມໂສກເສົ້າຮ່ວມກັນ, ແລະມັນເປັນຄວາມຮັບຜິດຊອບແລະພັນທະຮ່ວມກັນຂອງພວກເຮົາເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການເກີດຂຶ້ນຄືນຂອງຄວາມໂສກເສົ້າທາງປະຫວັດສາດ.
ບໍ່ມີໃຜສາມາດຢູ່ຢູ່ນອກປະຫວັດສາດ, ບໍ່ມີໃຜສາມາດຂ້າມປະຫວັດສາດ, ແລະບໍ່ມີໃຜສາມາດຖືກຍົກເວັ້ນຈາກ "ພວກເຮົາ".ບຸກຄົນນີ້ສາມາດເປັນນັກຂຸດຄົ້ນປະຫວັດສາດທີ່ສືບຕໍ່ເພີ່ມຊື່ສໍາລັບກໍາແພງຫີນ wailing ພົນລະເຮືອນ, ຫຼື sweeper ຜູ້ທີ່ wipes ໄປຂີ້ຝຸ່ນຂອງ monument ໄດ້;ຜູ້ນີ້ສາມາດເປັນຜູ້ຮຽກຮ້ອງສໍາລັບການນໍາເອົາວັນລະນຶກແຫ່ງຊາດເຂົ້າໄປໃນວິໄສທັດຂອງປະເທດ, ຫຼືມັນສາມາດເປັນ passerby ໃນຄວາມງຽບສະຫງົບໃນວັນລະນຶກແຫ່ງຊາດ;ບຸກຄົນນີ້ສາມາດເປັນພະນັກງານທາງດ້ານກົດຫມາຍທີ່ປົກປ້ອງສິດທິມະນຸດຂອງແມ່ຍິງທີ່ສະດວກສະບາຍ, ຫຼືອາສາສະຫມັກທີ່ບອກປະຫວັດສາດຢູ່ໃນຫ້ອງອະນຸສອນ.ທຸກໆຄົນທີ່ໄດ້ເຕົ້າໂຮມ ແລະ ປຸກລະດົມນ້ຳໃຈຂອງຊາດ, ປູກຝັງ ແລະ ຮັດກຸມອາລົມຈິດຂອງພົນລະເມືອງໃນຄວາມເຈັບປວດຂອງປະຫວັດສາດ, ແມ່ນຜູ້ປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການພັດທະນາປະເທດຊາດ, ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຂອງຊາດຢ່າງແທ້ຈິງ, ທັງເປັນປະສົບການທາງປະຫວັດສາດ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ສົມຄວນໄດ້ຮັບຄວາມຊົມເຊີຍ. .
ເວລາປະກາດ: 13-12-2021